LOOKING ON EVERYTHING ?
EXPLORE ON EVERYTHING
สองเดือนที่ผ่านมาหลายคนอยู่ในช่วงเก็บตัว ทำงานอยู่กับบ้าน เพื่อลดความเสี่ยงในการติดเชื้อ “โควิด 19” แม้ทุกคนจะได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ในอีกด้านหนึ่งการ work from home ก็ทำให้หลายคนได้เวลาคืนกลับมามากขึ้น เนื่องจากไม่ต้องใช้เวลาหมดไปกับการเดินทาง แต่ละคนก็ใช้เวลาเหล่านี้ไปกับการสรรหากิจกรรมใหม่ๆ ทำ ทั้งเพื่อผ่อนคลายความเครียดจากสถานการณ์โรคระบาด เพื่อหารายได้เสริม เพื่อเพิ่มทักษะใหม่ หรือแม้แต่ทำเป็นงานอดิเรกก็ตาม นั่นจึงทำให้ตลอดสองเดือนกว่าของการล็อคดาวน์นั้น เราได้เห็นสีสันใหม่ๆ จากการเปิดกลุ่มขายของออนไลน์บ้าง เห็นหลายคนฝึกฝนทำอาหาร หลายคนศึกษาเรื่องหม้อทอดไร้น้ำมันบ้าง บางคนก็ลุกขึ้นมาจัดบ้าน ดูแลสัตว์เลี้ยงบ้าง และการปลูกต้นไม้ ดูแลต้นไม้ ก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่หลายคนให้ความสนใจจนกลายเป็นเทรนด์ใหม่ที่น่าจับตามอง IAMEVERYTHING ไปคุยกับคนที่สนใจการปลูกและเลี้ยงต้นไม้ 5 คนเพื่อหาคำตอบว่า อะไรทำให้เขาสนใจมัน และ “ต้นไม้” ไม่ว่าจะต้นเล็กหรือต้นใหญ่ มันทำให้พวกเขาได้เริ่มต้นอะไรใหม่ๆ บ้างในช่วงเวลาแห่งความท้าทายนี้...
สองเดือนที่ผ่านมาหลายคนอยู่ในช่วงเก็บตัว ทำงานอยู่กับบ้าน เพื่อลดความเสี่ยงในการติดเชื้อ “โควิด 19” แม้ทุกคนจะได้รับผลกระทบอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ในอีกด้านหนึ่งการ work from home ก็ทำให้หลายคนได้เวลาคืนกลับมามากขึ้น เนื่องจากไม่ต้องใช้เวลาหมดไปกับการเดินทาง แต่ละคนก็ใช้เวลาเหล่านี้ไปกับการสรรหากิจกรรมใหม่ๆ ทำ ทั้งเพื่อผ่อนคลายความเครียดจากสถานการณ์โรคระบาด เพื่อหารายได้เสริม เพื่อเพิ่มทักษะใหม่ หรือแม้แต่ทำเป็นงานอดิเรกก็ตาม นั่นจึงทำให้ตลอดสองเดือนกว่าของการล็อคดาวน์นั้น เราได้เห็นสีสันใหม่ๆ จากการเปิดกลุ่มขายของออนไลน์บ้าง เห็นหลายคนฝึกฝนทำอาหาร หลายคนศึกษาเรื่องหม้อทอดไร้น้ำมันบ้าง บางคนก็ลุกขึ้นมาจัดบ้าน ดูแลสัตว์เลี้ยงบ้าง และการปลูกต้นไม้ ดูแลต้นไม้ ก็เป็นอีกหนึ่งกิจกรรมที่หลายคนให้ความสนใจจนกลายเป็นเทรนด์ใหม่ที่น่าจับตามอง (อย่างน้อยก็ทำให้ราคาต้นมอนสเตอร่าพุ่งทะยานสูงลิ่ว จากปรากฏการณ์ “ญาญ่าเอฟเฟกต์”) IAMEVERYTHING ไปคุยกับคนที่สนใจการปลูกและเลี้ยงต้นไม้ 5 คนเพื่อหาคำตอบว่า อะไรทำให้เขาสนใจมัน และ “ต้นไม้” ไม่ว่าจะต้นเล็กหรือต้นใหญ่ มันทำให้พวกเขาได้เริ่มต้นอะไรใหม่ๆ บ้างในช่วงเวลาแห่งความท้าทายนี้...
คชล เกลื่อนวัน หรือ “บอมบ์” เริ่มต้นสนใจการปลูกต้นไม้มาตั้งแต่ครั้งยังทำงานเป็น เออี ในเอเจนซี่โฆษณาแห่งหนึ่ง เมื่อหลายปีที่แล้ว ในตอนนั้น บริษัทรับงานทำโฆษณาและออกแบบเนื้อหาที่เกี่ยวการอยู่อาศัยที่ดี หลายครั้งเขาจึงติดตามเพื่อนร่วมงานไปออกกองถ่ายทำสัมภาษณ์คนที่ปลูกต้นไม้หลายต่อหลายคน นั่นทำให้เขาค่อยๆ ซึมซับ “สีเขียว” เข้าไว้ในใจโดยที่ไม่รู้ตัว และหลังจากที่ลาออกจากงาน เออี เพื่อมาประกอบธุรกิจเล็กๆ ค้าขายเสื้อผ้ากับครอบครัวเมื่อ 3 ปีที่แล้ว ทำให้เขามีเวลาว่างมากขึ้น บอมบ์จึงใช้มันไปกับการศึกษาเรื่องต้นไม้และลงมือปลูกอย่างจริงจังมาจนถึงวันนี้ และเหตุการณ์วิกฤต “โควิด 19” ที่เกิดขึ้นทำให้เขามองเห็นว่าหลายคนสนใจต้นไม้มากขึ้น ทำให้เขาคิดตั้งกลุ่ม “Tree time” ขึ้นมาเพื่อเป็นแหล่งแลกเปลี่ยนความรู้ เป็นที่พูดคุยกันของเหล่าคนรักต้นไม้ ที่ปัจจุบันนี้มียอดสมาชิกกว่า 7,000 คน ทั้งที่เพิ่งก่อตั้งได้ไม่ครบหนึ่งเดือนดี
“ผมตั้งกลุ่ม “Tree Time” เพราะเห็นว่าปัจจุบันคนหันมาสนใจต้นไม้มากขึ้น และเป็นวัยรุ่น คนหนุ่มสาวมากขึ้นด้วยเช่นกัน จากที่เมื่อก่อนเราจะเห็นว่าคนที่สนใจต้นไม้อาจจะเป็นคนสูงอายุหน่อย แต่ตอนนี้การเลี้ยงต้นไม้มันไม่ใช่เรื่องที่คุณจะทำได้แค่หลังเกษียณอายุหรือว่าเลิกทำงานอยู่บ้านแล้ว ตอนนี้คุณทำงานไปเลี้ยงต้นไม้ไปด้วยก็ได้ อาจเป็นเพราะว่าคนเก็บตัวอยู่กับบ้าน อยู่ในคอนโดฯ ออกไปไหนไม่ค่อยได้ด้วย ทำให้พวกเขาต้องหาอะไรทำ ถ้าอยู่คอนโดฯ อาจจะเลี้ยงสัตว์ไม่ได้ แต่ปลูกต้นไม้ได้ ก็เลยอาจจะเป็นเหตุผลที่คนสนใจปลูกต้นไม้มากขึ้น ประกอบกับผมก็สนใจการปลูก การดูแลต้นไม้อยู่แล้ว ก็เลยลองตั้งกลุ่มเล่นๆ
“ตอนแรกก็ชวนเพื่อนๆ ในเฟซบุคนี่แหละเข้ามาอยู่ในกลุ่ม เราก็พอมีเพื่อนๆ ที่ชอบเรื่องนี้อยู่ก็ชวนเขาไป ปรากฏว่าแต่ละคนก็ไปชวนเพื่อนๆ ของตัวเองมาอีก ชวนกันไป ชวนกันมา สมาชิกมันก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมเองก็ตกใจเหมือนกัน เพราะไม่ได้คิดว่ามันจะมีคนมากขนาดนั้น แต่ก็ดีใจครับ เพราเราอยากสร้างกลุ่มที่รวมคนรัก หรือคนที่สนใจในต้นไม้ไว้ด้วยกัน จะได้แลกเปลี่ยนความรู้ต่างๆ กันได้ ผมว่าก็เป็นเรื่องที่ดีนะ
“ผมไม่ใช่กูรูด้านปลูกต้นไม้นะครับ แค่ชอบการปลูกต้นไม้เฉยๆ และก็ค้นพบว่ามันมีความสุขดีเหมือนกัน ผมเชื่อว่าหลายคนที่หันมาสนใจการปลูกต้นไม้ในตอนนี้ก็คงพบว่ามันมีความสุขนะ และต่อให้ใครบอกว่ามันเป็นกระแสเดี๋ยวก็เลิกเห่อ แต่ผมกลับคิดว่า ต่อให้มันเป็นกระแสจริงอย่างที่บอก แต่ในช่วงที่มันได้รับความนิยมเนี่ย อย่างน้อยที่สุด มันก็สร้างรายได้ให้ชาวสวน ให้เกษตรกรที่เขาปลูกต้นไม้ขายนะ ก่อนหน้านั้นตอนที่เทรนด์ต้นไม้ยังไม่มา ที่ผ่านมาเขาอาจจะขายดีบ้างไม่ดีบ้าง แต่ตอนนี้คงดีขึ้นเยอะ ผมว่ามันก็ยังมีเรื่องดีแหละ ส่วนตัวผมก็คงดูแลกลุ่มนี้ไปเรื่อยๆ เพราะมันไม่ได้ยากอะไร ยังไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่านี้”
“ชะเอม” ปัณรสี ศะศินิล ศิลปิน อิลลัสเตรเตอร์ผู้วาดภาพและออกแบบลวดลายให้กับแบรนด์เครื่องสำอางต่างๆ และเธอยังเป็นผู้ก่อตั้ง White Hat’s Closet แบรนด์เสื้อผ้าแนววินเทจสำหรับผู้หญิงอีกด้วย ชะเอมก็เป็นอีกคนหนึ่งที่คุ้นเคยกับต้นไม้มาตั้งแต่เด็ก เพราะคุณแม่ของเธอมักจะปลูกไม้ดอกไม้ประดับไว้รอบบ้านอยู่เสมอ นั่นทำให้เธอ “เห็น” การปลูกต้นไม้จนชินตาในฐานะผู้สังเกตุการณ์อาจลงเรี่ยวแรงช่วยแม่บ้างบางครั้งแต่ก็ยังไม่ได้ปลูกเองแบบจริงจัง จนกระทั่งเกิดวิกฤต “โควิด 19” ชะเอมจึงมีเวลาปลูกต้นไม้อย่างเป็นเรื่องเป็นราว
“งานของเอมได้รับผลกระทบมากเลยค่ะ งานน้อยลงอย่างเห็นได้ชัด บริษัทต่างๆ ที่เคยจ้างเราเขาก็ชะลอไว้ก่อน ยังไม่อนุมัติ บางที่ก็ยังไม่ได้เริ่มโปรเจกต์ เราก็เลยมีเวลาว่างเพิ่มขึ้นจึงหาอะไรทำ เริ่มจากจัดบ้านก่อน จัดห้องทำงานใหม่ จากที่ไม่เคยสนใจจัดห้องทำงานเลย ปล่อยให้มันรกๆ ปีนึงจะจัดสักทีเพราะไม่มีเวลา คราวนี้ก็เลยลองจัดใหม่ เอาต้นไม้มาวาง เริ่มจากยางอินเดียก่อน พอเริ่มเลี้ยงแล้วไม่ตาย น้องรอด (หัวเราะ) ก็เลยอยากได้ต้นอื่นมาไว้ในห้องด้วย เลยเริ่มมาสนใจตระกูลฟิโลเดนดรอน (Philodendron) เพราะแม่เขาปลูกไว้อยู่แล้วเป็นฟิโลเขียว เอมก็เลยไปตัดเอามาลองชำดูสัก 2-3 กอ เอาไว้ในห้อง มันเริ่มมาจากจุดนั้น ทีนี้พอทำๆ ไปกลายเป็นว่าเราสนใจจริงจังขึ้นเรื่อยๆ ดูคลิปต้นไม้ทุกคืน (หัวเราะ) คลิปสอนการปลูก วัสดุในการปลูกใช้อะไรบ้าง การผสมดินต้องทำยังไงอะไรพวกนี้
“เอมค้นพบว่า การปลูกต้นไม้นอกจากช่วยให้เราผ่อนคลายสายตาได้เยอะนะคะ เราทำงานด้วยการมองจอคอมพิวเตอร์ตลอดเวลา แล้วสายตามันจะล้า การได้มองอะไรเขียวๆ มันก็เพลินดีเหมือนกัน เป็นการพักสายตาด้วย แต่พอมองจริงๆ ก็ได้เห็นเส้นสาย สี แสง ลวดลายบนใบไม้ บางใบมันสวยมาก ซึ่งเราไม่เคยสังเกตเห็นมาก่อน มันก็ทำให้เราใส่ใจกับรายละเอียดต่างๆ มากขึ้นนอกเหนือจากการได้ผ่อนคลาย ส่วนในแง่วิถีชีวิตประจำวัน การปลูกต้นไม้ก็ทำให้เรากลายเป็นคนตื่นเช้ามากขึ้น เพราะต้องมารดน้ำให้มัน ต้นไม้บางต้นชอบให้รดน้ำตอนเช้านะคะ แล้วพอตื่นเช้าก็ทำให้เราได้มีเวลาดูแลต้นไม้มากขึ้นด้วย ได้เดินดูก็เพลินดีนะคะ
“จริงๆ ตอนนี้เอมเริ่มรู้สึกอยากวาดรูปใบไม้ ต้นไม้มากขึ้น อยากวาดให้มันกลายเป็นงานอีกแบบหนึ่ง คิดว่าในเมืองไทยยังมีศิลปินที่วาดภาพต้นไม้ ใบไม้ไม่มากนัก ก็เลยเริ่มสนใจอยากลองวาดดู อาจจะเพิ่มเติมในส่วนของการให้ข้อมูลของต้นไม้ประเภทนั้นๆ ไปด้วย ถ้าถามว่าต่อให้เหตุการณ์เข้าสู่สภาวะปกติแล้วเราจะยังปลูกต้นไม้ต่อไปอีกไหม เอมคิดว่าการปลูกต้นไม้มันก็ต้องทำต่อไปนะคะ เพราะต้นไม้เป็นสิ่งมีชีวิต ถ้าเลี้ยงแล้วก็ต้องเลี้ยงไปยาวๆ คงเลิกเพราะว่างานยุ่งไม่ได้แน่ๆ มันก็คงเป็นงานอดิเรกที่เอมจริงจังน่ะค่ะ ถึงแม้ว่าเอมจะเป็นคนทำงานที่บ้านมาตั้งแต่แรกก็ตาม แต่ความรู้สึกก่อนและหลังโควิด ก่อนและหลังที่มาปลูกต้นไม้มันคนละเรื่อง คนละอย่างเลยค่ะ มันต่างกันมากเลย เอมพบว่าต้นไม้มันทำให้บ้านน่าอยู่ขึ้นอีกเยอะเลย”
ปุ้ย พิชาญ สุจริตสาธิต เป็นช่างภาพฝีมือดีที่ในเวลาปกติมีงานถ่ายภาพเข้ามาไม่ขาดสาย ขณะเดียวกันเขาก็เปิดสตูดิโอเล็กๆ ย่านดอนเมืองชื่อ “Shed” เพื่อทำงานศิลปะกึ่งคราฟต์อันเป็น Serious hobby อย่างหนึ่งซึ่งสร้างรายได้ให้กับตัวเอง อาศัยความสนใจในงานศิลปะแขนงต่างๆ และทักษะช่างซึ่งได้มาจากคุณแม่ที่เป็นช่างเย็บผ้าและมักจะทำอะไรต่างๆ ด้วยตัวเองเสมอ นั่นทำให้ช่วงวิกฤต “โควิด 19” ที่แม้จะต้องอยู่บ้านมากขึ้น แต่เขาก็ใช้เวลานี้ในการทำงานคราฟต์ที่เกี่ยวกับต้นไม้หลายต่อหลายอย่างมากขึ้นเช่นกัน รวมถึงการทำกระถางจากปูนและเศษกระเบื้องและการทดลองทำเชือกถักแขวนต้นไม้ ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาผูกพันมาตั้งแต่เด็กโดยไม่รู้ตัว
“ผมโตมากับการเห็นแม่ปลูกต้นไม้นะ ตอนนั้นผมคิดว่าการปลูกต้นไม้หรือดูแลต้นไม้มันก็เป็นส่วนหนึ่งของงานบ้าน ไม่แตกต่างกับการล้างจานหรือว่ากวาดบ้าน เพราะเป็นสิ่งที่แม่ทำเป็นปกติแล้วก็สอนให้ผมทำด้วย ผมก็ปลูกต้นไม้เป็นปกติ แต่ส่วนใหญ่ผมไม่ได้ซื้อมาปลูกนะครับ สมัยก่อนน่ะซื้อ แต่หลังๆ มานี่ไม่ได้ซื้อแล้ว เพราะมันเปลืองเงินเพราะว่ามันแพง ก็เก็บๆ เอาตามถนนนี่แหละครับ เดินๆ แถวๆ บ้านเห็นต้นไหนมันถูกทิ้งแล้วก็ขโมยมาใส่กระถางปลูกที่บ้าน แถวบ้านผมนี่คนเอาต้นไม้มาทิ้งเยอะมาก จนคนแถวนี้เขานึกว่าผมเป็นคนบ้าเดินเก็บต้นไม้ (หัวเราะ) จนหลังๆ นี่เปิดประตูบ้านมาเจอกระถางต้นไม้วางอยู่หน้าบ้าน คงมีคนเขาเอามาให้ เอามาทิ้งนั่นแหละ ทิ้งไว้ที่นี่ เพราะรู้ว่าไอ้นี่มันชอบปลูกต้นไม้ รู้สึกเหมือนเป็นเจ้าเมือง มีคนเอาต้นไม้มาให้เรื่อยๆ (หัวเราะ) จริงๆ เขาเอามาทิ้งนั่นแหละ
“ผมสนุกกับการที่ดูมันโต อาจจะเสพติดเลยก็ว่าได้ เวลาได้เห็นมันงอกงามแล้วรู้สึกประสบความสำเร็จ นั่นทำให้เวลาผมทำกระถางผมจะไม่ทำกระถางไซส์เล็ก จะทำขนาดกลางไปจนถึงใหญ่เลย นี่ผมคิดแบบสมมติตัวเองเป็นต้นไม้เลยนะว่าเราก็คงไม่อยากอยู่บ้านเล็กๆ ใช่ไหม ต้นไม้ก็เหมือนกันมันก็คงไม่อยากอยู่บ้านเล็กๆ หรอก ก็ทำกระถางใหญ่ให้มันได้เติบโต ได้ขยายไปตามพื้นที่ พอพื้นที่มันใหญ่ขึ้น ความชื้นมันก็น้อยลง ต้นไม้บางประเภทมันอาจจะอยู่ได้ในกระถางเล็กๆ ก็จริง แต่ถ้าบ้านมันใหญ่ขึ้นมันก็คงอยู่สบายกว่า ผมคิดอะไรแบบนี้ คือเหมือนผมคุยกับมันได้ นั่นเป็นที่มาของการที่ผมศึกษาและลองทำกระถางปูนขัดด้วยตัวเอง
“นอกจากกระถางแล้ว ช่วงโควิดนี่ผมเริ่มมาสนใจของแขวนครับ อาจเพราะมีเวลาว่างมากขึ้นไปไหนไม่ได้ ไอ้เชือกแขวนต้นไม้นี่ คิดดีๆ มันก็เหมือนงานฝีมือที่ครูสั่งให้เราทำตอนเด็กๆ ที่ให้ตัดขวดน้ำอัดลมพลาสติกแล้วถักเชือก macramé สีขาวๆ เอามาห้อยปลูกพลูด่างนั่นแหละครับ เราก็เลยลองฝึกถักเชือกแบบนั้นอีกครั้ง เปิดคลิปแล้วลองทำตาม ก็ฝึกไปเรื่อยๆ เปลี่ยนวัสดุจากเชือกขาวๆ มาเป็นเชือกกกที่เขาเอาไว้ทำเสื่อบ้าง หาวิธีกับแพทเทิร์นที่มันน่าสนใจ เหมือนพยายามหาภาษาในการทำงานแบบของเราเอง พอเสร็จก็ไปเอาแจกันเล็กๆ ที่ซื้อมาจากโกดังญี่ปุ่นตั้งนานแล้วมาลองใส่ต้นไม้ลงไป เออ มันก็เข้าท่าดี มันก็เลยอาจจะเป็นโปรดัคต์ใหม่ของ Shed นอกจากกระถาง คือผมอยากทำให้คนสนุกกับการปลูกต้นไม้มากขึ้นเท่านั้นเอง ไม่ได้อยากทำเป็นอุตสาหกรรมอะไรหรอก เพราะอยากพิถีพิถันกับมันมากกว่าทำเยอะๆ แล้วได้งานที่ไม่มีคุณภาพ”
ในฐานะที่เป็นสไตลิสต์และคอสตูม ดีไซเนอร์ ที่รับงานให้กองถ่ายภาพยนตร์บ้าง กองถ่ายโฆษณาหรือเอ็มวีบ้าง ชีวิตของ “แอ๋ม” กชกรกมล ลีนะเสน แทบจะอยู่ข้างนอกเกือบตลอดเวลา ถ้าไม่อยู่ที่โลเคชั่นก็สตูดิโอที่ใดสักที่หนึ่ง เลิกงานก็ค่ำมืดดึกดื่นหรืออาจต่อเนื่องถึงเช้าของอีกวัน ห้องพักเล็กๆ ในอพาร์ตเมนต์ขนาด 40 ตารางเมตรของเธอจึงเป็นแค่ “ที่เก็บเสื้อผ้าและนอน” ตามที่เธอนิยามเอาไว้ แต่อย่างที่รู้กันว่า ในวิกฤต “โควิด 19” คนทำงานในอุตสาหกรรมถ่ายทำภาพยนตร์ประเภทต่างๆ ได้รับผลกระทบเต็มๆ เนื่องจากเป็นงานที่มีคนจำนวนมากมารวมตัวกัน กชกรกมล จึงมีเวลาอยู่บ้านมากขึ้นและเธอใช้เวลาเหล่านั้นในการเนรมิตห้องพักเล็กๆ ให้กลายเป็นป่าขนาด 40 ตารางเมตร
“เราต้องหยุดเลย จากที่เคยมีงานอยู่ก็เลื่อนออกไปหมด ลูกค้าบางเจ้ายกเลิกไปเลยก็มี เพราะเขาก็อยากเก็บเงินไว้ก่อน ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง เราก็ทำอะไรไม่ได้ โชคดีที่เรายังพอมีเงินเก็บอยู่บ้าง ก็ต้องหากิจกรรมทำไปไม่ให้มันฟุ้งซ่าน ห้องเราก่อนช่วงโควิดก็มีต้นไม้นะ แต่มีนิดๆ หน่อยๆ พวกพลูด่างกับมอนสเตอราต้นเล็กๆ มีไม่เยอะ เพราะไม่มีเวลาดูแล ทีนี้พอช่วงโควิดเรามีเวลาว่างเยอะเราก็ไปเดินสวนจตุจักรเล่นๆ เห็นเขาขายต้นไม้กัน เราก็ซื้อมาเลี้ยงที่ห้อง เพราะเราเป็นคนชอบสีเขียวๆ อยู่แล้ว ชอบต้นไม้ อย่างเวลาเราไปคาเฟ่เราก็เลือกร้านที่มีต้นไม้เยอะๆ ไปเที่ยวต่างจังหวัดก็เลือกเที่ยวป่าเที่ยวเขามากกว่าทะเลอะไรแบบนี้
“พอเริ่มซื้อต้นนั้นต้นนี้มาห้อยตรงระเบียงแล้วปรากฏว่ามันออกดอก เราก็ดีใจ เฮ้ย! มันอยู่กับเราได้ว่ะ เริ่มชอบ หลังจากนั้นก็ไปซื้อบ่อยเลย จากสัปดาห์ละครั้งเป็นสองครั้ง เริ่มซื้อต้นต่างๆ มาเลี้ยง ซื้อดินซื้อปุ๋ยมาลองเพาะเอง ลองปลูกพวกกะเพรา สะระแหน่ มาปักดิน เผื่อไว้ทำกับข้าว (หัวเราะ) แต่ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะว่ามันปักลงกระถางมันไม่แข็งแรงเท่าปักลงดิน อยู่ได้สัปดาห์เดียวใบก็ร่วงแล้ว ทีนี้จากเริ่มต้นล็อคดาวน์ใหม่ๆ เรามีต้นไม้ประมาณสิบต้น ไม่รวมกระบองเพชรต้นเล็กๆ ที่เราปลูกมานานแล้วนะ ผ่านมาสองเดือนเมื่อวานแอ๋มลองนับมีต้นไม้ประมาณ 50 พันธ์ อันนี้ที่รู้ชื่อ มีต้นที่แอ๋มไม่รู้จักอีกประมาณ 5 ต้น เพราะมันงอกขึ้นเองบนกระถางต้นอื่น อาจจะเพราะนกมาขี้ไว้ ระเบียงนี่นกมาทุกวัน พอเราเห็นก็ขุดมาลงกระถางใหม่ นี่เริ่มจะไม่มีที่ปลูกแล้ว (หัวเราะ)
“มันช่วยคลายเครียดได้นะ อยู่กับต้นไม้แล้วเหมือนเวลาผ่านไปโดยไม่รู้ตัว คือแอ๋มเป็นคนตื่นเช้าเป็นนิสัย ติดมาจากการทำงานที่ต้องออกกองถ่ายแต่เช้าตรู่ บางทีตี 5 ก็ตื่นแล้ว ก็ออกไปวิ่ง กินกาแฟ กลับมาก็เดินไปดูระเบียงเสียหน่อย อ้าว! เห็นใบมันเหี่ยวหรือว่ามีต้นใหม่งอกก็ทำนั่นทำนี่ เงยหน้ามาอีกที บ่าย หรือเย็นแล้วก็มี เหมือนเวลามันผ่านไปเร็วมากเลยตอนที่เราอยู่กับต้นไม้ มันช่วยไม่ให้เราฟุ้งซ่านได้ ยังนึกไม่ออกเลยว่าถ้าไม่ได้เลี้ยงต้นไม้เราจะทำอะไรได้ทุกวันตั้งสองเดือน หลังโควิดผ่านไปแอ๋มมีโครงการจะซื้อบ้านค่ะ เพราะอยากมีที่ปลูกต้นไม้มากกว่านี้ อยากปลูกต้นใหญ่ ห้องที่อยู่นี่มันไม่พอแล้ว เหมือนเราค้นพบแล้วว่าเราชอบมันจริงๆ”
“ธร” พงศ์ธร ยิ้มแย้ม บรรณาธิการศิลปกรรมประจำนิตยสาร a day bulletin เพิ่งย้ายมาอยู่บ้านเดี่ยวที่แวดล้อมไปด้วยต้นไม้ในย่าน ซาฟารี เวิล์ด ได้หนึ่งปีเต็ม เขาเล่าว่าแม้จะอยู่ไกลจากสถานที่ทำงานมาก แต่สิ่งที่ทำให้เขายอมแลกมันกับระยะทางและเวลาที่เสียไปในการเดินทางไปทำงานคือ “ความร่มรื่น” ซึ่งเป็นสิ่งที่เขาหาไม่ได้จากการตระเวนดูบ้านตามโครงการต่างๆ ก่อนหน้า และการตัดสินใจที่ค้านสายตาคนรอบตัวนั้นกลายเป็นเรื่องถูกต้องขึ้นมาทันทีเมื่อรัฐประกาศสถานการณ์ล็อคดาวน์นานสองเดือนเต็ม เขาทำงานอยู่บ้านด้วยความร่มรื่นในบรรยากาศเขียวชอุ่ม
“ผมเลือกซื้อบ้านที่นี่เพราะเจ้าของเดิมเขาปลูกต้นไม้อยู่แล้ว เป็นต้นใหญ่ด้วย พวกต้นหมาก ปาล์ม พอเข้ามาแล้วรู้สึกว่ามันเย็นดี นี่เป็นเหตุผลหลักเลย พอย้ายมาผมก็ปลูกเพิ่ม ส่วนใหญ่เป็นพวกไม้ที่มันมีฟอร์ม พวกที่มันใบแปลกๆ พวกองุ่นทะเลที่ใบมันกลม ฟิโลเดนดรอนก้ามกุ้ง ลิ้นมังกร ยางอินเดีย ผมไม่ค่อยปลูกต้นไม้ที่เขาเลี้ยงในบ้านครับ ส่วนใหญ่เน้นปลูกนอกบ้านที่เป็นต้นใหญ่หน่อย เรื่องปลูกต้นไม้ผมไม่ค่อยมีปัญหานะ เพราะผมโตมากับคุณปู่คุณย่าที่เป็นชาวไร่ เมื่อก่อนอยู่นนทบุรี สมัยนั้นยังไม่เจริญเท่าทุกวันนี้ ยังเป็นพื้นที่สีเขียวก็จะเป็นพวกสวนผลไม้ สวนไม้ประดับต่างๆ ผมก็เลยคุ้นเคยพอสมควร แต่ไม่ได้เก่งกาจนะครับ ก็ต้องศึกษาหาความรู้ก่อนปลูกเหมือนกัน
“ผมว่ามันการปลูกต้นไม้ช่วยเราในแง่อารมณ์นะครับ สีเขียวของต้นไม้มันช่วยให้เราใจเย็นลง ดับความรู้สึกร้อนได้ นิ่งขึ้นด้วย ที่สำคัญคนปลูกต้นไม้จะรู้จักการรอ เพราะต้องเฝ้าดูมันค่อยๆ เติบโต ต้องใจเย็น การรอเป็นนี่สำคัญมากนะครับมันสามารถนำไปประยุกต์กับการใช้ชีวิตอย่างอื่นได้ด้วย ผมว่าการปลูกต้นไม้มันปรับไปใช้ในการทำงานได้นะ อย่างสมมติว่าพอปลูกแล้วมันไม่โตหรือมันตาย เราก็ต้องสังเกตว่าเป็นเพราะอะไร หนอนมากินใบหรือเปล่าหรือเพราะอย่างอื่น ต้องใจเย็นแล้วหาคำตอบให้ได้ กับการทำงานเวลามีปัญหาเมื่อก่อนผมจะใจร้อนมาก เป็นคนหุนหัน มีอะไรก็พูดออกไปหมด บางทีก็ทำร้ายคนอื่น แต่ตอนนี้จะใจเย็นลงแล้วค่อยๆ คุยกันว่าปัญหามันคืออะไร ผมว่าการปลูกต้นไม้มันช่วยผมได้ในเรื่องนี้
“อีกอย่างหนึ่งที่การปลูกต้นไม้ช่วยได้คือมันช่วยผมหาสมดุลในชีวิตได้ เพราะงานของผมมันคือการเดินหน้าตลอดเวลา หมดเล่มนี้ทำเล่มต่อไป เหมือนเราวิ่งร้อยเมตรตลอดเวลา สับขารัวๆ (หัวเราะ) แต่พอเรากลับบ้านได้เห็นต้นไม้ อย่างน้อยที่สุดมันก็ช่วยให้เราได้พักสายตาจากการมองคอมพิวเตอร์มาทั้งวัน ช่วยให้เราหายใจคล่องขึ้นไม่กระหืดกระหอบ เพราะก่อนจะต้องมาทำงานที่บ้านสองเดือนนี่ผมเป็นคนไม่เอางานมาทำที่บ้านเลยนะครับ คือแบ่งชัดเจนไปเลย แต่พอ work from home นี่ก็ช็อคพอสมควรในช่วงเดือนแรก ก็ต้องปรับตัวนิดนึง แต่พอเข้าเดือนที่สองก็โอเคมากขึ้น แบ่งเวลาได้ อย่างน้อยก็มีต้นไม้ไว้ผ่อนคลายสายตา ส่วนเรื่องที่ว่ามันเป็นกระแสหรือเปล่า ผมก็คิดว่าถ้ามันเป็นเรื่องที่ดีการเป็นแค่กระแสก็คงไม่เป็นอะไร อย่างน้อยก็ได้คนที่สนใจต้นไม้มากขึ้น ไม่ใช่เรื่องเสียหาย”
RESTART BY THE TREES เราจะเริ่ม-ต้น-ใหม่ ไปด้วยกัน เมื่อต้นไม้ทำให้บางคนได้เริ่มต้นทำอะไรใหม่ๆ
/
เม็ดกระเบื้องโมเสก Mural Art Tile เล็กๆ ถูกปะติดปะต่อเป็นงานศิลปะยาวหลายเมตร ถ่ายทอดเรื่องราวที่กระตุ้นให้ทุกคนได้ลองค้นหาตัวเองให้ลึกในทุกซอกหลืบจิตใจ เพื่อเรียนรู้และยอมรับความเป็นตัวเอง เช่นเดียวกับเบื้องหลังทุกการทำงาน รวมถึงการใช้ชีวิตของ Phannapast ที่ เกิดขึ้นจากการตกตะกอนและร้อยเรียงการเรียนรู้ตัวเอง การเรียนรู้โลก ทั้งในอดีต ปัจจุบัน และอนาคต เข้ามาผสมผสานสู่ความเป็นเธอ ผ่านงานศิลปะที่เต็มไปด้วยสีสัน รายละเอียด และเรื่องราวภายใต้เอกลักษณ์ลายเส้น ผ่านที่อยู่อาศัยที่ “Re-Vibe” เชื่อมโยงตัวตนของเธอทั้งในอดีต ปัจจุบัน และปัจจุบันเข้าด้วยกัน พร้อมสร้างสรรค์แรงบันดาลใจใหม่ๆ ได้เสมอ
By COTTO/
จากสถานการณ์ที่ผ่านมาอาจทำให้หลายอย่างหยุดชะงัก แต่สำหรับความคิดสร้างสรรค์และความคิดบวกยังต้องเดินหน้าต่อ แล้วในช่วงที่ต้องผ่านวิกฤต ความเครียด ความกังวลต่างๆ ดีไซเนอร์หลายคนก็ได้ผู้ช่วยเป็นเหล่าสัตว์เลี้ยงคู่รอยยิ้มให้ผ่อนคลายในวันทำงานที่ออฟฟิศ ที่บ้าน กับมุมสร้างสรรค์ของพวกเขา
/
Check this out
/
Check this out
/
Check this out
/
Check this out
We use cookies, localStorage and other technologies (collectively, "cookies") to recognise your browser or device, learn more about your interests, and provide you with essential features and services and for additional purposes. ( see details )