“ถามว่ารถคือชีวิตมั้ย ยิ่งกว่าชีวิตเลยดีกว่า” เสียงบอกเล่าหรือจะเท่าภาพรถเวสป้า 1964 ที่สักไว้บนแขนขวาของช่างภาพคนนี้ “เงินเดือนหมื่นห้า เวสป้าหนึ่งคัน” - “นี่คือคอนเซ็ปต์ชีวิตของผมเลย จริงๆ ไม่เคยต้องการมากกว่านั้นเลยนะ” ตู้ พงษ์ภัทร ประทุมสุวรรณ ในสมัยวัยรุ่นเคยตั้งเป้าไว้อย่างนั้น ก่อนหน้าที่เขาจะมีครอบครัว ก่อนหน้าที่ใครหลายคนจะรู้จักเขากับภาพตากล้องที่ตามถ่ายพี่ตูนในโครงการก้าวคนละก้าวปีแรก และก่อนหน้าที่จะรู้ว่าอีกยี่สิบปีต่อมา เขาไม่ได้มีแค่เวสป้าหนึ่งคัน แต่กลับมีถึง 7 คัน! วันนี้เราจะมาคุยชายหนุ่มผู้ที่มีเวสป้าอยู่ในความทรงจำ และอยู่ในช่วงชีวิตของเขาตั้งแต่เด็ก ยันหนุ่ม จนกลายเป็นคุณพ่อที่มีภรรยา 1 ลูก 2 และเหล่าเวสป้าอีกหลายคันอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่

ความทรงจำวัยเด็ก กับเวสป้า
  “ผมชอบเวสป้ามาตั้งแต่อายุ 8 ขวบได้ เมื่อก่อนบ้านผมอยู่แถวบางกรวย แล้วแปะโอที่อยู่ข้างบ้าน แกมีเวสป้าอยู่คันหนึ่ง จำได้ว่าเป็น Sprint สีน้ำตาล ซึ่งแกชอบพาผมซ้อนมอเตอร์ไซค์แกไปกินก๋วยจั๊บที่เยาวราช แกจะให้ผมนั่งอยู่ตรงที่วางขาด้านหน้าระหว่างเบาะ ก็ไกลอยู่นะจากบางกรวยถึงเยาวราช แต่เป็นความทรงจำที่ไม่เคยลืมเลยนะและผมคอยบอกตัวเองเสมอว่าสักวันเราจะต้องมีเวสป้า แล้วจะให้ลูกมานั่งตรงกลางแล้วขี่รถเล่นแบบนี้ให้ได้”

“ปู่เทา” Vespa คันแรก
   “ชิม เป็นเพื่อนเราตั้งแต่สมัยมัธยมต้น จำวันแรกที่ชิมมันขี่ปู่มาให้ผมดูถึงหน้าบ้านได้ไม่เคยลืมเลย เป็นครั้งแรกเลยที่เรารู้สึกอิจฉาชิมมันมาก... (เน้นเสียง) ถึงแม้มันจะเป็นเพื่อนรักก็เหอะ ตั้งแต่ตอนนั้นก็บอกชิมว่าวันไหนมึงเบื่อ มึงเอามาให้กูนะ ตอนนั้นชิมบอกว่าเฮ้ย กูไม่เบื่อหรอก กูไม่ขาย ตอนนั้นอายุประมาณ 18 ได้ก็ตั้งเป้าไว้ว่าสักวันจะมีเวสป้าสักคันบ้าง จนประมาณ 4 ปีต่อมา ผมได้เจอชิมในร้านเหล้าโดยบังเอิญ ก็ถามไถ่ชิมว่ายังขี่ปู่อยู่ป่าว ชิมก็บอกว่าไม่ได้ขี่แล้ว พอได้ยินแบบนั้นเรารีบประกบข้างเลย แล้วบอกชิมว่าเรามีรถยนต์อยู่คันหนึ่ง (รถ Fiat 132) สนใจมาแลกกันมั้ย ชิมบอกเอาดิ เท่านั้นแหละ วันนั้นผมดื่มกับไอ้ชิมลากยาวเช้า ผมไปส่งมันถึงบ้าน 6 โมงเช้า แล้ว 6 โมงเย็นวันนั้นผมก็ไปรับปู่มาเลย กลัวมันเปลี่ยนใจ”

ทำไมต้องเป็น Vespa
   “นอกจากจะรัก และภูมิใจกับการได้ขี่เวสป้า ที่ใจเรามาขนาดนี้แล้วนั้น ส่วนตัวยังชอบ Riding Position หรือตำแหน่งท่านั่งเวลาขี่เวสป้าที่สุด เพราะผมเคยผ่าตัดหลังมาก่อน แล้วรู้สึกว่าเวสป้ามันลงตัวกับสรีระเรามากกว่า นั่งสบาย ขี่แล้วไม่ปวดหลัง อีกอย่างเราชอบอะไรที่มันเดิมๆ ขี่เดิมๆ กลายเป็นว่ารถแรง รถเร็ว มันไม่ใช่สำหรับผมแล้ว รู้สึกว่าขี่เร็วมันไม่สนุก มันไม่ได้เอนจอยกับวิวข้างทาง ไม่ว่าจะขับรถ ขี่มอเตอร์ไซค์ ปั่นจักรยาน วิ่ง หรือเดิน ความรู้สึกมันไม่เหมือนกัน”

“ผมไม่ใช่นักสะสมเวสป้า”
   “ออกตัวก่อนเลยครับ แค่แต่ละคันที่ได้มามันมีสตอรี่ ทำให้ต้องคว้าไว้ไม่ให้หลุดมือ ถ้าถามว่าเวสป้ารุ่นไหนที่ในใจลึกๆ อยากได้อีกสักคัน อยากได้ไม่ต่างกับตอนอยากได้ปู่เลยนะคือ รุ่น GS (ระหว่างเล่าก็หันไปทางปู่) ปู่อย่างอนนะ คือยังรัก 64 อยู่นะปู่ แต่ปู่ทรงเล็ก แล้วตัวเราใหญ่ เลยอยากได้ GS ที่รูปทรงเหมือนเป็นรุ่น 64 แต่ใหญ่ขึ้น แล้วมารู้หลังจากที่ชอบแล้วว่าเป็นรถรุ่นที่ในหลวงรัชกาลที่ 9 ทรงใช้ ดังนั้นก็เป็นรถอีกคันที่ถ้ามีกำลังก็อยากซื้อเก็บไว้”

รถคือชีวิต
   “รถก็คือชีวิตเราแล้วล่ะ นี่ไงอยู่บนแขนด้วย (โชว์รอยสักที่แขนขวาเป็นภาพปู่เทา หรือ Vespa 1964) รักยิ่งกว่าชีวิตเลยดีกว่า เพราะถ้าเราไม่มีเค้า หลายๆ อย่างในชีวิตเราหายไปเลยนะ ผมเป็นคนอินกับรถ และเอาจริงๆ ชอบคุยกับรถเหมือนคนบ้าเลยนะ โดยคันที่คุยด้วยมากที่สุดก็คือปู่ เพราะโตมาด้วยกัน เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต ไม่มีปู่ก็ไม่มีตู้อะ อย่างปู่นี่เรารักปู่ชิบหายเลยนะ แน่นอนว่ารักมากกว่าทุกคัน ปู่เนี่ยต้องตายไปกับเรา ชีวิตนี้ไม่มีทางที่จะขายปู่แน่นอน ต่อให้ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่เหลืออะไร ก็จะไม่ยอมขายเวสป้าคันนี้แน่นอน”

Vespa Sei Giorni II Edition 300 HPE
   “เรารู้มาว่าเวสป้ากำลังออกรุ่น Vespa Sei Giorni II Edition ซึ่งก็ว่าชื่อมันคุ้นๆ เพรามันเป็นชื่องานแข่งมอเตอร์ไซค์เมื่อปี 1951 และคำว่า Sei Giorni ในภาษาอิตาลีแปลว่า 6 เพราะงานแข่งนั้นต้องใช้เวลาแข่งถึง 6 วัน แล้วในปี 1951 นั้นเวสป้าของเราชนะ จึงกลายเป็นประวัติศาสตร์ความทรงจำที่ดีของชาวเวสป้าที่สามารถคว้าแชมป์มาได้ ซึ่งรุ่นที่ผลิตใหม่นี้ก็มีแฮนด์แป๊บเหมือนรุ่นปี 1951 ซึ่งวันนี้ได้มาเห็นตัวจริงและได้ลองขี่ ก็โอ้โห! ว้าวเหมือนตอนได้ลองรถรุ่น GTS300
   กลับไปความรู้สึกเดิมเหมือนเมื่อตอน 7 ปีที่แล้วคือ บิดแล้วอูยเฮ้ย แรงเหมือนเดิม นอกเหนือจากจากเครื่องยนต์ 300 ที่ทอร์คยังแรงเหมือนเดิม ไม่ต้องห่วงเรื่องพละกำลังเลย ด้านดีไซน์นั้นเราไม่เคยขับเวสป้าที่ไฟตะเกียงหน้ามาก่อน ก็แปลกดี พอมาลองทำให้รู้สึกว่าได้เห็นทัศนวิสัยการมองกว้างขึ้น กับรูปทรงที่ดูแปลกตากว่าคันอื่นๆ ที่เรามี ส่วนตัวยอมรับว่าชอบ และชอบสีด้วยที่เป็นสีเทาด้าน ทำให้อยากมีเวสป้าที่มีไฟตะเกียงล่างสักคันหนึ่งเหมือนกัน วันนี้ถ้าใครเห็นแล้วยังลังเล ลองคิดว่าอีก 50 ปีข้างหน้า อาจจะมีเด็กรุ่นใหม่มาตามหารถแฮนด์แป๊บแบบนี้ แล้วคุณอาจจะเป็นคนที่พูดว่าทำไมวันนี้ไม่เก็บรถรุ่นนี้เอาไว้วะก็ได้นะ”