ครั้งสุดท้ายที่คุณมาท้องฟ้าจำลองคือเมื่อไหร่?
กลายเป็นคำถามในหัว ตอนที่เรามาถึงที่นี่ตอนเช้า วันนี้เรามีนัดกับ Lauren Yates ดีไซเนอร์ชาวไทย-จีน-ออสเตรเลี่ยน เจ้าของแบรนด์ W’menswear และเจ้าของเพจ Ponytails Journal ที่เธอเอาไว้แชร์เรื่องราวต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นการเดินทาง อัพเดตแฟชั่น ไปจนถึงทำอาหาร เราใช้เวลาเกือบสองสัปดาห์ในการนัดกับ Lauren จนหาเวลาที่เธอ และทีมว่างพอดี
การกลับมาเยี่ยมประเทศไทยครั้งนี้ ไม่ได้มีจุดหมายปลายทางแค่ที่นี่ การเดินทางไปประเทศเพื่อนบ้านเพื่อหาแรงบันดาลใจ วัตถุดิบใหม่ๆ ที่เธอมักจะนำมาใช้กับเนื้อผ้าบนคอลเล็คชั่นของเธอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน
เรานัด Lauren ที่นี่ ท้องฟ้าจำลอง และมันเป็นที่ๆ เธอนำเสนอ ตอนที่ทางทีมถามว่าเราจะเจอกันที่ไหนดี และท้องฟ้าจำลองเป็นชื่อแรกที่เธอบอกเราว่าที่นี่ มีการเชื่อมโยงบางอย่างกับคอลเล็คชั่นของเธอ
ทำไมต้องเป็นท้องฟ้าจำลอง?
“มันเริ่มต้นมาจากการครบรอบ 50 ปี ภารกิจยานอพอลโล 11 ที่เดินทางไปถึงดวงจันทร์ในปี 1969 ซึ่งลอว์เรนได้ไปเจอเรื่องราวของ Mercury 13 กลุ่มผู้หญิงกลุ่มแรกของโลกที่ได้รับการทดสอบเพื่อเข้าสู่โครงการอวกาศ และเหตุการณ์นั้นเกิดขึ้นในช่วงสงครามเย็น แต่สุดท้ายแล้ว NASA ก็ยกเลิกโปรแกรมไป แต่ในที่สุดพวกเธอก็สามารถเป็นนักบินอวกาศได้หลังจากนั้นในโซเวียต โดยที่ลบล้างความคิดที่ว่าผู้หญิงไม่สามารถเป็นนักบินอวกาศได้ มันเป็นการเริ่มต้นไอเดียที่ค่อนข้างซับซ้อนที่นำมาเชื่อมโยงกับคอลเล็คชั่น AW19 ลอว์เรนมองว่าเรื่องราวการเดินทางออกไปนอกโลกเป็นเรื่องที่คนไม่ค่อยพูดถึง รวมทั้งเรื่องของพวกเธอที่รู้สึกว่าถึงเวลาแล้วที่เราต้องพูดถึง Mercury 13 บ้าง และในคอลเล็คชั่นนี้พยายามที่จะสื่อสารให้คนเข้าใจถึงประวัติศาสตร์ด้วย นั่นทำให้ลอว์เรนนึกถึงที่นี่ เพราะท้องฟ้าจำลองก็เป็นอีกสถานที่นึง ที่เด็กๆ ทุกคนต้องมาใช่ไหมคะ? เราทุกคนสามารถมองย้อนกลับไปว่าเกิดอะไรขึ้นบนจักรวาลของเราบ้าง ” ได้มีจุดหมายปลายทางแค่ที่นี่ การเดินทางไปประเทศเพื่อนบ้านเพื่อหาแรงบันดาลใจ วัตถุดิบใหม่ๆ ที่เธอมักจะนำมาใช้กับเนื้อผ้าบนคอลเล็คชั่นของเธอ ครั้งนี้ก็เช่นกัน
แล้ว Lauren เคยมาที่นี่ไหม?
“เคยค่ะ น่าจะตอนที่ลอว์เรนเรียนประถมที่นี่ นานมาก (ลากเสียง) แถบจำไม่ได้ว่ามันมีอะไรบ้าง แต่รู้สึกดีมากที่ได้กลับมาอีก”
ลอว์เรนใช้เวลาในวัยเด็กของเธอไปๆ มาๆ ที่ไทยและ ออสเตรเลีย ปัจจุบันเธอใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเล็กๆ ที่ฝรั่งเศส ห่างจากปารีสราวๆ 1 ชั่วโมง เมืองที่เธอบอกว่ามีคนอยู่ไม่น่าจะเกิน 2,000 คน
“ลอว์เรนเกิดที่ฮ่องกง แล้วก็เรียนจบ Fine Arts ในซิดนีย์มาค่ะ แล้ววิชาเอกที่เลือกก็เป็นวิชาถ่ายภาพ แต่สิ่งที่ลอว์เรนรู้สึกสนใจมันมากๆ ในตอนนั้นก็เป็นวิชาเกี่ยวกับศิลปะจัดวาง (Installation Arts) มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราก้าวเข้ามาสู่สายงานแฟชั่น”
การเติบโตและใช้ชีวิตหลายที่ คือเรื่องที่ลอว์เรนบอกว่าเธอเองก็เหมือนกับหลายๆ คนบนโลกนี้ที่ถูกหล่อหลอมมาโดยขนบธรรมเนียมบางอย่าง จนกลายเป็น DNA ที่ถูกผสมผสาน และสิ่งที่เธอบอกว่ามันมีผลต่องานของเธอมากๆ นั่นก็คือเรื่องของวัฒนธรรม เราจึงไม่แปลกใจที่เธอสามารถพูดไทยได้บ้าง แม้จะไม่ค่อยชัดนักแต่ฟังดูอ่อนโยน และที่น่ารักไปกว่านั้น เธอมักเรียกแทนตัวเองว่า “ลอว์เรน” ตลอดเวลา
“ในทุกๆ คอลเล็คชั่น ลอว์เรนมักจะตั้งคำถามขึ้นให้กับตัวเองว่า เราสามารถมายืนอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร”
ลอว์เรนเริ่มสนใจเรื่องของเสื้อผ้า และแฟชั่นตอนอายุ 12 ขวบ การได้ลองเย็บเสื้อผ้าใส่เองจากเศษผ้าที่เธอบอกว่า สุดท้ายแล้วมันอาจจะดูไม่สวยงามนัก แต่อย่างน้อยเธอก็ได้ฝึกฝนสกิลการตัดเย็บมาจากตอนนั้น จนกระทั่งค่อยๆ พัฒนาฝีมือ จนเธอได้เริ่มโปรเจกท์ของเธออย่างจริงจังในประเทศไทย
“หลังจากที่ลอว์เรนลองผิดลองถูก และฝึกอยู่นานมากในเทคนิคการตัดเย็บ ในที่สุดมันก็เป็นรูปเป็นร่าง โดยคอลเล็คชั่นแรกของแบรนด์ W’menswear เป็นชุดที่ทำจากผ้าเดนิม ที่ได้ทำงานร่วมกับ Ben Viapiana ชาวแคนาเดียน ที่มีร้านกางเกงยีนส์ Custom Made ในกรุงเทพฯ เราเริ่มต้นทำโปรเจกท์นี้ในสตูดิโอเล็กๆ ที่ทำมาจากตู้คอนเทนเนอร์ และคอลเล็คชั่นนี้ เราลองทำเสื้อผ้าที่ผลิตมาจากผ้าเดนิม ผ้าไทย ออกแบบให้สามารถใส่ในชีวิตประจำวันได้ง่ายขึ้น ใส่ไปทำงาน หรือถ้าคุณจะออกไปตกปลากลางทะเล คุณก็สามารถออกไปพร้อมกับคอลเล็คชั่นนี้ได้ นั่นแหละค่ะที่เป็นคอลเล็คชั่นที่จริงจังงานแรกของลอว์เรน”
เสื้อผ้าของ W’menswear ส่วนใหญ่มาจากตัวตนของเธอ เสื้อผ้าตัวหลวม มีความเป็น Masculine แต่ยังคงความอ่อนหวานแบบผู้หญิงด้วยดีเทลจากลายผ้า หรือ Element บนเสื้อผ้า
ก่อนหน้านี้เธอได้ทำงานร่วมกับดีไซเนอร์อย่าง Nigel Cabourn ดีไซเนอร์ชาวอังกฤษสูงวัย เจ้าแบรนด์เครื่องแต่งกายสไตล์ Vintage Military ที่เราอาจจะพอคุ้นกับคอลเล็คชั่นพิเศษที่เขาได้ทำงานกับ Liam Gallagher สำหรับทั้งคู่ ลอว์เรนบอกว่า พวกเขาคือคู่หูต่างวัยที่โคจรมาเจอกันโดยความบังเอิญ
“มีโอกาสได้เจอกับไนเจลเมื่อราวๆ 5-6 ปีที่แล้ว ในชอปของเขาที่ลอนดอน เพราะว่าตอนนั้นฉันไปสัมภาษณ์เขาเพื่อที่จะลงในเว็บไซต์ของฉัน Ponytail Journal แล้วหลังจากนั้นเราก็เป็นเพื่อนกันทันที เรามีความคล้ายกันมาก ทั้งเรื่องสไตล์ ความตั้งใจในงานที่เราทำ แล้วเราก็เกิดเดือนเดียวกันด้วยค่ะ มันแปลกดีเหมือนกัน แต่ไม่มีอะไรจะดีไปกว่ามิตรภาพที่จริงใจกับคนที่เราสามารถพูดได้ว่า เขาไม่ใช่แค่เพื่อน แต่เขาคือครอบครัว มิตรภาพมันมหัศจรรย์ค่ะ ”
เช่นเดียวกับ Eric Kvatek ช่างภาพอิสระที่เขาเดินทางไปรอบโลกเพื่อทำงานแฟชั่นเซ็ทในแต่ละจุดหมายที่เขาไป รวมทั้งการเก็บภาพหนึ่งในคอลเล็คชั่นของ W’menswear ให้กับลอว์เรนด้วย
“ตอนเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัย ลอว์เรนได้ศึกษางานของอีริค และจุดประกายให้ลอว์เรนสนใจงานภาพถ่ายมากขึ้น ไม่ว่าจะเรื่องอุปกรณ์ที่เขาใช้มันเรียบง่าย แต่ทุกรูปที่เขาถ่ายมีเอกลักษณ์ และลายเซ็นต์ของเขาชัดเจนมาก พอหลังจากที่ลอว์เรนได้ติดตามงานของเขา หกปีหลังจากนั้นอีริคก็ติดต่อกลับมาว่าอยากทำโปรเจกท์ที่ชื่อ Kapitol ที่เชียงใหม่ จากเพื่อนร่วมงาน เขาก็กลายเป็นเพื่อนที่ลอว์เรนสามารถทำงานด้วยในหลายๆ โปรเจกท์ คงจะคล้ายๆ กับไนเจล ที่เรามี Passion เหมือนกันหลายอย่าง ซึ่งมันทำให้การทำงานของทุกคนง่ายขึ้นค่ะ ”
ไฮไลท์ของทริปคือการมาศึกษาดูงานทอผ้าที่จังหวัดร้อยเอ็ด เธอบอกว่านอกจากจะได้ไปเห็นการทอผ้าแต่ละผืนจากฝีมือของคนในชุมชนแล้ว ประวัติศาสตร์ที่ถูกถ่ายทอดจากรุ่นสู่รุ่นคือสิ่งที่เธอเข้าใจ และหลงรักผ้าไทยไม่น้อยไปกว่าผ้าจากที่ต่างๆ ที่เธอเคยใช้กับคอลเล็คชั่นก่อนๆ ของเธอ
เราสัมผัสได้ถึงความสดใส และแววตาของลอว์เรนเวลาที่เล่าเรื่องราวของเธอให้เราฟัง ทำให้เราอดถามไม่ได้ว่า นอกเหนือจากเรื่องแฟชั่นแล้ว วันว่างในแบบของลอว์เรนเป็นแบบไหนกัน
“ลอว์เรนชอบทำสวน ทำกับข้าว หาวัตถุดิบใหม่ๆ ในป่าใกล้บ้าน อย่างในฝรั่งเศสเราจะสามารถเจอเห็ดที่เรานำมาปรุงอาหารได้ตามป่า หรือแม้กระทั่งดอกไม้ ที่ลอว์เรนเก็บมาทำอาหารบ้าง หมักเป็นเครื่องดื่ม หรือเอามาใส่ในขนมปังบ้าง ทดลองไปเรื่อยค่ะ แล้วก็ใช้เวลาอยู่กับเพื่อน และครอบครัว ขับรถเข้าเมืองบ้าง สำหรับลอว์เรนนี่เป็นสิ่งที่สำคัญมากในการหาจุดบาลานซ์ระหว่างงานกับชีวิตส่วนตัว อ้อ ลอว์เรนชอบเล่นเซิร์ฟด้วย ถ้ามีเวลานะ”
หลังจากที่เดินไปคุยไปรอบอาคาร เราสังเกตว่าลอว์เรนดูสนุกมากๆ กับทุกโซนในท้องฟ้าจำลองนี้ ถึงแม้ว่าบางอย่างอาจจะไม่มีอะไรใหม่ แต่จักรวาลจำลองที่กรุงเทพคงทำให้เธอได้คิดถึงในวันที่เธอยังเป็นเด็กได้ แล้วถ้าต้องจำกัดความให้กับคนที่ยังไม่รู้จัก Lauren Yates ด้วย 3 คำล่ะ คืออะไรบ้าง
“เต็มไปด้วยความกระตือรือร้น, บ้างาน…..แล้วก็ เพี้ยนหน่อยๆค่ะ (หัวเราะ)”
ถึงแม้ว่าเสื้อผ้าของลอว์เรนอาจจะไม่เหมาะกับสภาพอากาศในเมืองไทยเท่าไหร่ แต่เธอก็หวังว่าในอนาคต ตลาดในเมืองไทย และเอเซียจะเปิดกว้างมากขึ้น ซึ่งลอว์เรนทิ้งท้ายว่า เธอยังอยากทำโปรเจกท์สนุกๆ อีกหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็น Blog ทำอาหาร หรือบันทึกการเดินทางของเธอ ที่เธอหวังว่ามันจะสามารถสร้างแรงบันดาลใจให้ใครได้บ้าง หรือแค่สนุกกับสิ่งที่เธอทำแค่นั้นก็พอใจแล้ว
