แม้ว่า Bangkok Illustration Fair จะจบไปหลายเดือนแล้ว แต่ผลงานของเหล่าศิลปินและนักสร้างสรรค์ไทยหลากหลายคนที่นำมาจัดแสดงภายในงาน ก็ยังคงเป็นที่น่าจดจำ และยังจุดประกายความคิดสร้างสรรค์ในมุมมองที่แตกต่าง ให้กับศิลปินรุ่นใหม่กำลังจะก้าวเข้าสู่วงการ Illustration ไทย เราเลยชักชวน 5 ศิลปินผู้ที่มีผลงานเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ มาเผยประสบการณ์และตัวตนที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังงานศิลปะของพวกเขา

เมื่อก่อนฟานมักจะวาดภาดคน เพราะอะไรที่ทำให้เริ่มสนใจวาดธรรมชาติและสิงสาราสัตว์
มันน่าจะเป็นเพราะตอนฟานไปเรียนที่คิงส์ตัน ประเทศอังกฤษ เป็นเมืองที่ใกล้เมืองหลวงที่มีพื้นที่ธรรมชาติเยอะ แล้วมันแตกต่างจากของไทยมากจนเราตื่นตาตื่นใจ เหมือนไปอยู่ในนิทานสักเรื่อง ฟานเจอกวางอยู่ข้างๆ เจอหงส์อยู่ในสระ วิ่งๆ ไปก็เจอจิ้กจอกหรือกระต่ายออกมากระโดดข้ามไปข้ามมา สิ่งเหล่านี้น่าจะเป็นแรงบันดาลใจ มันเป็นสิ่งใหม่ที่พุ่งเข้าหาอย่างรุนแรงจนทำให้อยากวาดมันออก ฟานเดาว่ามันเป็นความอยากลึกๆ ในใจที่เราอยากสำรวจธรรมชาติ

ฟานว่างานของตัวเองมันมีความแฟนตาซีด้วย ฟานจะชอบใส่คนตัวจิ๋ว หรือสัตว์ที่แต่งตัวเป็นคนเข้าไปในภาพด้วย ฟานได้แรงบันดาลใจมาจากหนังสือวรรณกรรมเยาวชนที่ชื่อว่าคนตัวจิ๋ว (The Borrowers) ซึ่งจิบลิเคยเอาไปทำเป็นอนิเมชั่นชื่อว่า The Secret World of Arrietty พอดูแล้วมันอิมแพคมากเลย ฟานรู้สึกว่าพออยู่กับมนุษย์ด้วยกันก็รู้สึกว่าตัวเองคนปกติ แต่พอถอยออกมาเราจะรู้ว่ามนุษย์ทุกคนบนโลกใบนี้ต่างก็เป็นคนตัวจิ๋วในธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่ ฟานเลยใส่ความคิดนี้ลงไปด้วย และพอเป็นคนตัวจิ๋ว ฟานเลยมองว่าสัตว์ตัวอื่นก็มีความเป็นมนุษย์พอๆ กับเราหรือเปล่า งานฟานเลยเป็นเหมือนการบิดสัดส่วนให้มีความบิดเบี้ยวไปเลย

ค้นหาแรงบันดาลใจสีเขียว ท่ามกลางป่าคอนกรีต
พอกลับมาอยู่ไทย ฟานปลูกต้นไม้ในห้อง อย่างน้อยจะได้ดึงธรรมชาติให้อยู่ใกล้เรามากขึ้น แล้วก็มีหนังสือในสไตล์ที่ชอบขนกลับมาจากอังกฤษเยอะมาก ถ้าคิดไม่ค่อยออกก็จะกลับไปเปิดดูในหนังสือมาเป็นแรงบันดาลใจใหม่ๆ ฟานเลยรู้สึกว่าถึงจะอยู่ไทยแล้ว แต่ไอเดียนี้มันก็ยังต่อยอดได้ไม่รู้จบ แต่ก็ไม่แน่เหมือนกัน ในอนาคตอาจจะเปลี่ยนไปเป็นอย่างอื่น เพราะฟานเองก็ไม่ได้จำกัดตัวเองว่าจะต้องเป็นธรรมชาติเท่านั้น

เอกลักษณ์ และเทคนิคของฟานคือ
งานของฟานเป็นงานที่ใช้เทคนิคการสายเส้น ยังไม่ค่อยมีคนใช้หรือถ้ามี เขาก็อาจจะไปวาดอย่างอื่นที่ไม่ใช่ธรรมชาติ พอเอาเรื่องเทคนิคกับเรื่องตัวแบบที่วาดมารวมกันแล้ว ฟานเลยไม่ค่อยเห็นผลงานใครที่ใกล้เคียงกัน ยิ่งพอใส่ความเป็นตัวเองลงไปอย่าง สถานที่ในความทรงจำ มันก็ยิ่งมีความเฉพาะตัวมากขึ้น

สิ่งที่ศิลปินควรให้ความสำคัญ
ถ้าในแง่จิตใจ สิ่งที่ฟานให้ความสำคัญ และก็ต้องเตือนตัวเองทุกครั้ง คือเราต้องให้ความสำคัญกับความสุขของตัวเองเป็นหลักก่อน ฟานอยากให้วินาทีที่ลงมือวาดรูป ตัวเองรู้สึกสนุกกับมันจริงๆ โดยที่ยังไม่ต้องสนใจความเห็นของคนอื่นๆ แล้วถ้าหากว่าทำอย่างนั้นได้ สิ่งที่กังวลว่าคนจะชอบหรือมีความสุขกับงานเราหรือเปล่า มันจะเป็นผลพลอยได้ที่จะตามมาเอง

ดอกไม้ที่บ่งบอกตัวตนของ Faan.peeti ได้ดีที่สุด
ฟานรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เป็นดอกไม้ดอกไหนเลย เพราะว่าช่างมันแสนสั้น ดอกไม้มันเบ่งบานแล้วจากไปเพื่อจุดประสงค์เดียว เหมือนพลุที่สว่างจ้าแล้วก็ดับวูบ ฟานว่าเหตุผลส่วนหนึ่งที่ตัวเองเลือกที่จะวาดดอกไม้ลงไปในกระดาษ ก็เพราะว่าภาพของมันจะคงอยู่ต่อไปอย่างน้อยก็นานกว่าดอกไม้จริง ผู้คนจะได้เห็นมันนานกว่าธรรมชาติ มันอาจจะเป็นหน้าที่หนึ่งของงานศิลปะเกี่ยวกับดอกไม้ ว่าอย่างน้อยก็ทำให้คนได้เสพความงามของดอกไม้นานขึ้น

เส้นทางการเป็นศิลปินที่สั่งสมประสบการณ์มามากเป็นพิเศษ
ผมรู้จักการวาดภาพในตอนเด็กๆ ที่คุณครูให้ออกไปวาดภาพหน้ากระดาน พอรู้ตัวว่าวาดแล้วเหมือนจนมีคนชม ผมก็วาดต่อมาเรื่อยๆ ในตอนนั้นจะวาดเป็นภาพเหมือนแบบ Freehand ที่ยังไม่มีโครงสร้าง บางครั้งก็วาดอะไรที่ไม่มีอยู่จริง อย่าง ต้นไม้ที่มีกิ่งก้านเป็นงู ต่อมาผมพบว่าตัวเองถนัดการใช้รูปเรขาคณิตมาปะติปะต่อเป็นงานศิลปะ ก็เลยเริ่มใช้พวกเส้นทแยงมุม เส้นโค้ง หรือพวกจุดตัดมาใช้ในการวาดมาจนถึงตอนนี้ก็ประมาณ 60 ปีแล้ว

แรงบันดาลใจที่ทำให้เกิดผลงานนับร้อยชิ้น
ผมมักจะวาดเป็นรูปสัตว์หรือแมลงง่ายๆ ก่อน ที่ชอบวาดแมลงเพราะมีครั้งหนึ่งที่ไปบ้านเพื่อนแล้วเจอกับมดสีเขียว ผมสนใจมันมากเพราะไม่เคยเห็นมดสีเขียวตัวใหญ่มาก่อน พอกลับบ้านก็เลยวาดโดยใช้เส้นและเรขาคณิตมาจำลองเป็นส่วนต่างๆ อย่าง เขี้ยว หัว ตัว และปีก แล้วก็เป็นแรงบันดาลใจให้วาดแมลงชนิดอื่นๆ เพิ่มด้วย ช่วงหลัง ผมเริ่มวาดภาพเป็นภาพคนมากขึ้น อย่าง ใบหน้าของคนหลายๆ คนมาซ้อนทับกัน นอกจากนี้ก็มีภาพแนวจักรวาล ดวงดาว และภาพที่มีความเกี่ยวข้องกับศาสนา อย่างเรื่องพระสงฆ์ พระเยซู หมู่เทวดา และมาร บางครั้งเวลาผมคิดไม่ออกว่าควรจะวาดอะไร ก็มักจะสวดขอพรก่อนลงมือ มันก็เลยกลายมาเป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้วาดได้ต่อไปเรื่อยๆ ครับ

จุดเริ่มต้นของศิลปินที่ชื่อว่า Blue
บลูเป็นเด็กที่เรียนพวกวิชาการไม่เก่งสักเท่าไหร่ แต่สิ่งที่ทำได้คะแนนได้ดีที่สุดคือ วิชาพละกับวิชาศิลปะ เวลาวาดภาพก็มักจะได้คำชมจากคนรอบบ้างอยู่เสมอ มันเลยทำให้บลูเริ่มวาดภาพมาเรื่อยๆ เริ่มมีความสนใจที่จะเรียนต่อมหาวิทยาลัย จนเรียนจบมาประมาณสามปีแล้ว ก็ยังคงทำงานในสายนี้อยู่

Work life Balance sometime art
บลูเป็น Illustrator อยู่ที่ Production House ค่ะ ก็จะทำงาน Photoshop ในคอมพิวเตอร์ พอเลิกงานมาก็จะมีเวลาว่างให้ตัวเอง แต่ละงานใช้เวลาวาดไม่นาน แต่ที่นานคือกว่าจะได้เริ่มวาดนี่แหละค่ะ (หัวเราะ) เพราะบางครั้งที่เหนื่อยจากการทำงาน ก็เอาเวลาไปพักหมดวัน ไม่ได้วาดเลยก็มีค่ะ ช่วงเวลาที่จะได้วาดเยอะๆ คงจะเป็นช่วงวันหยุดเสาร์อาทิตย์ แล้วก็วันหยุดยาว

นิยามสไตล์ผลงานของบลูคือ
ถ้าให้นิยามก็คงยาก เพราะไม่รู้เหมือนกันค่ะว่าจะนิยามยังไง (หัวเราะ) แต่ถ้าจะให้อธิบายเทคนิคในภาพที่วาด บลูมักจะเอากราฟิกเรขาคณิตเข้าไปผสมผสาน เข้ากับสัดส่วนของแมลงในธรรมชาติ มีการตัดทอน เติมแต่ง ให้เอกลักษณ์ของส่วนต่างๆ ดูชัดเจนขึ้น เท่ขึ้น

เสน่ห์ของแมลงที่ทำให้หลงใหลจนเกิดเป็นผลงานหลากหลายชิ้น
เสน่ห์ของแมลงคือความสวยงามอันหลากหลาย เพราะในโลกนี้มีแมลงเป็นล้านชนิด เป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสายพันธุ์และปริมาณมากที่สุดในโลก ถ้าลองค้นหารูปแมลงดูในอินเตอร์เน็ต จะพบว่ามีชนิดที่แปลกๆ อยู่เยอะมาก บางชนิดเราก็ไม่คิดว่ามันจะมีอยู่จริงๆ บนโลกนี้ แต่ละชนิดมีรูปร่างที่แตกต่างกันไปตามสภาพแวดล้อม เพราะมันวิวัฒนาการอวัยวะบางส่วนในร่างกายให้ทำงานได้อย่างเหมาะสม

อย่างแมลงที่เหมือนดอกไม้มากๆ เช่น ตั๊กแตนกล้วยไม้สีชมพู มันเปลี่ยนสีตัวเองเพื่อพรางตัวให้กลมกลืนไปกับดอกกล้วยไม้ หรือแมลงมวลหน้ากาก ที่หน้าเหมือนคน เป็นความแปลกที่ธรรมชาติได้สร้างสรรค์ขึ้นมา แต่ก็มีแมลงที่บลูก็กลัวเหมือนกัน เพราะต้องบอกเลยว่าไม่ได้เป็น Insect Lover อะไรขนาดนั้น แต่รู้สึกแค่สนใจ และสนุกกับการพบเจอแมลงใหม่ๆ แล้วนำมาวาด นำมาสร้างสรรค์เป็นแมลงในรูปแบบของตัวเอง

สิ่งที่ศิลปะมอบให้บลู
บลูว่าศิลปะมอบความสุขให้กับบลูนะ ถ้าบลูได้วาดรูปในแบบที่ตัวเองอยากจะวาด มันจะรู้สึกผ่อนคลาย เพลิดเพลิน และสนุกไปกับสิ่งที่กำลังสร้างสรรค์ พอวาดเสร็จออกมา ถ้าเราพอใจและชอบรูปที่เราวาดนะ มันจะมีความสุขมากเลยค่ะ

เป้าหมายและความตั้งใจในอนาคต
ตอนนี้บลูทำงานประจำที่ต้องงานตามความต้องการของลูกค้าที่เขาให้มา งานแต่ละชิ้นก็จะไม่ได้เป็นตัวเราทั้งหมด เป้าหมายเล็กๆ ของบลูตอนนี้ก็เลยหวังว่าสักวันหนึ่ง ผลงานที่เราวาด ที่เป็นงานของเราแบบร้อยเปอร์เซ็นต์ จะมีคนชอบและให้ความสนใจ จนทำให้เราสามารถสร้างรายได้เลี้ยงตัวได้อย่างมั่นคงค่ะ