วง Surf-rock จากบรูคลินกลับมาพร้อมบางอย่างที่ไม่เหมือนเดิม เรียกได้ว่างานนี้ถ้าไม่รักก็เกลียดกันไปเลย “พวกคุณรู้มั้ยว่าบังคับให้ตัวเองไม่เมา และอยู่กับสภาวะนั้นให้ได้นานๆ สำหรับผมช่วงนั้นมันโคตรยาก” นั่นคือคำบอกเล่าจาก Zachary Cole Smith ที่ต้องใช้เวลาเป็นปีในการบำบัดจากยาเสพติดและแอลกอฮอล์ ทิ้งทวนไป 3 ปี พวกเขากลับมาพร้อมกับ Deceiver ความเกรี้ยวกราดและดนตรีที่แน่นกว่าเดิม กลายเป็นงานของ DIIV แบบที่เรามองหาในอัลบั้มก่อนๆ แต่ไม่เคยเจอ เริ่มต้นด้วยงานอย่าง Horsehead เบสไลน์สวยๆ เรียกได้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดของ Deceiver ก็คือการที่พวกเขาให้ความสำคัญของพาร์ทดนตรีมากขึ้น ด้วยอายุและ ประสบการณ์ชีวิต การผันตัวจากงาน lo-fi มาเป็นงานที่หนักขึ้น มีจังหวะดุดันมากขึ้น อาจทำให้เกิดการตั้งคำถามของแฟนๆ ยุคแรกของพวกเขา แต่เราเชื่อว่าสิ่งที่ DIIV ได้กลับมาคือแฟนเพลงหน้าใหม่ ที่งานของพวกเขาไม่เคยอยู่ในสายตา มุมมองของคุณกับภาพเก่าๆ ของพวกเขาอาจเปลี่ยนไป งานชูเกส โพส-พังก์ หรือ สโลว์-คอร์ แบบที่ Sonic Youth เคยทำ เหล่านี้บรรจุอยู่ใน Deceiver ไว้ค่อนข้างลงตัว เฉียบขาด อัลบั้มนี้เปรียบเสมือนแสงสว่างปลายอุโมงค์ ที่พวกเขาบอกว่ามันคือความมหัศจรรย์ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลานั้น ความรู้สึกผิดหวังจากสิ่งที่เคยทำ ความเจ็บปวดและผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกลายมาเป็นคำสารภาพที่งดงามที่สุดจาก DIIV

Recommended Tracks: Horsehead, The Spark, Blankenship

งาน Side- Project ของมือกีต้าร์คนขยันจาก DIIV อย่าง Andrew Bailey นี่คือการตกผลึกของความเป็น Sonic Youth และ Pixies ในยุคทอง ที่เราคิดไม่ถึงว่าอัลบั้มแรกของพวกเขาจะติดหูขนาดนี้ งานของ WIVES คือการรวมโน่นนิดนี่หน่อย จากยุคเฟื่องฟูของดนตรีอัลเทอร์เนทีฟไปจนถึงกรั้นจ์ ตั้งแต่เพลงแรกที่ชื่อ Waving Past Nirvana นับเป็นแทรคเปิดแบบตรงไปตรงมา สำหรับคนที่คาดหวังว่าจะเจออะไรในอัลบั้มนี้บ้าง เพลงนี้น่าจะเป็นคำตอบ ริฟกีต้าร์สวยๆ ที่มีอยู่ในทุกเพลง เป็นเรื่องที่เราคาดไม่ถึงว่ามันจะลงตัวได้และถือว่าดีมากแล้วกับอัลบั้มแรกที่มีเพลงช้าเลย แม้แต่แทรคสุดท้ายอย่าง The Future Is a Drag เป็นการปิดอัลบั้มที่ให้ความรู้สึกเหมือนจบงานกีฬาสีแล้ว พวกเราทุกคนประสานมือร้องเพลงสามัคคีชุมนุมอะไรแบบนั้น และเมื่อ 40 นาทีแห่งความสนุกสนานจบลง เราอดไม่ได้ที่จะรีบมาบอกทุกคนว่า จับตา WIVES ไว้ให้ดี

Recommended Tracks: The 20 Teens, Hideaway, Servants

Emerald Classics เหมือนชีวิตของเด็กหนุ่มที่ใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่นมาอย่างสมบุกสมบันแล้วตัดสินใจหันหน้าสู่ทางธรรม แรงบันดาลใจจากดนตรีกอสเปล (Gospel) ในซิงเกิ้ลเปิดตัวที่ชื่อ To Feel Good ทำให้หลายคนทึ่งไปกับการเติบโตในแนวทางดนตรีของพวกเขาเป็นอย่างมาก เพลงที่พวกเขาได้กลั่นกรองมาจากสิ่งต่างๆ ที่พบเจอตั้งแต่ปี 2011 มิตรภาพ และเศษเสี้ยวของความทรงจำต่างๆ งานฮิตที่พวกเขาเคยทำไว้ในอัลบั้มก่อนๆ แน่นอนว่าไม่ใช่แนวดนตรีหลักสำหรับอัลบั้มนี้ ในทางกลับกัน Emerald Classics เป็นงานที่เหมาะสำหรับเอาไว้ฟังชั่วครั้งชั่วคราว โอกาสพิเศษ หรือในช่วงเวลาที่นึกถึงพวกเขา ใครที่ชอบงานสนุกๆ เพลงอย่าง 0121 Desire หรือ Sail Away, Say Goodbye ก็ยังโผล่มาให้ชุ่มชื่นหัวใจ การไม่ต่อสัญญากับค่ายเก่าอย่าง SONY หรือการเปลี่ยนสมาชิกในวง 2 คน อาจเป็นจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ของพวกเขาตั้งแต่ที่เคยมีมา เมื่อฟัง Emerald Classics จบแล้ว สิ่งที่ได้คือความอิ่มเอมใจอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกซาบซึ้งไปกับเรื่องดีๆ ในชีวิต และขอบคุณทุกช่วงชีวิตที่ทำให้เราได้มีวันนี้

Recommended Tracks: To Feel Good, World I Share, Never Stop Pinching Myself

“บ้าไปแล้ว” นี่อาจจะเป็นการจำกัดความสั้นๆ ประโยคเดียวหลังจากตั้งใจฟัง All Mirrors อีกครั้ง งานลำดับที่ 5 จาก Angel Olsen คืออัลบั้มที่เธอบอกว่ามันคืองานที่อุดมไปด้วยความ โกรธที่เธอสั่งสมมาและตกผลึกออกมาเป็นพลังงานที่ดี หลังจากที่เธอได้ทำงานอกหักรักคุดมาก่อนหน้านี้ใน MY WOMAN ซึ่งนั่นเป็นงานที่หลายคนอาจจะเคยชิน เมื่อพูดว่านี่คืองานของ Olsen แต่มันจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไป ถ้าคุณไม่เปิดใจฟัง All Mirrors ปล่อยให้ 11 เพลงกลืนกินเราอย่างช้าๆ เริ่มตั้งแต่ Lark ที่ปล่อยให้เครื่องสาย 14 ชิ้น เล่นงานเราอย่างไม่ปรานีปราศรัย สไตล์การร้องของเธอที่ทำนึกถึงงานเก่าๆ จากยุค 50s ที่มีบางช่วงบางตอน ชวนให้นึกถึง Lana Del Rey หรือ Sharon Van Etten All Mirrors ไม่ใช่งานฟังยาก หรือน่าเบื่อเลยแม้แต่น้อย แต่ตรงกันข้าม นี่คืองานที่ทำให้เรารู้จักตัวตนที่แท้จริงของเธอมากขึ้น ความเจ็บปวดในอดีต สู่ความ Dark Romanticism แบบฉบับอเมริกันแท้ๆ ที่เรารอคอย

Recommended Tracks: Lark, Spring, Summer

Big Thief กลับมาแล้ว มาไวกว่าที่คิดกับอัลบั้มที่ 4 หลังจากที่ U.F.O.F. ออกมาเมื่อกุมภาพันธ์เมื่อต้นปีที่ผ่านมา Two Hands คือความสมบูรณ์แบบที่มากกว่า จนทำให้เรารู้สึกว่า U.F.O.F. กลายเป็นความไม่ตั้งใจไปเสียอย่างนั้น แนวทางของ Big Thief ยังสามารถคงไว้ถึงความปวดร้าว นี่กลายเป็นเอกลักษณ์ของพวกเขาไปโดยปริยาย เช่นซิงเกิ้ลแรกอย่าง Not และ Forgotten Eyes ที่มีไลน์กีต้าร์โปร่งฟังได้เรื่อยๆ สิ่งที่เรากลับรู้สึกต่างออกไป คือเราสัมผัสได้ถึงความถ่อมตน ความนุ่มนวล และพลังของเพศหญิง ในงานของ Big Thief โดยเฉพาะ Adrianne Lenker ที่สามารถนำเสนอเรื่องราวผ่านเนื้อเพลงและเสียงร้องของเธอได้อย่างเรียบง่ายแต่งดงาม สื่อดนตรีหลายสำนักต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า Lenker เป็นศิลปินที่ Down to Earth ที่สุดคนหนึ่ง ดังนั้นการเปิดใจลองฟัง Two Hands อาจเป็นประตูบานแรก ที่ทำให้คุณหลงรักงานนี้ของ Big Thief

Recommended Tracks: Not, Two Hands, The Toy