LOOKING ON EVERYTHING ?
EXPLORE ON EVERYTHING
นักรบ มูลมานัส ศิลปินที่เก็บความเจ็บแค้น จากความอยุติธรรมต่างๆ ถ่ายทอดออกมา เป็นงานของตัวเองในรูปแบบคอลลาจ งาน ศิลปะ และบทกวี
ช่วยเล่าถึงงานออกแบบปกนิยายเรื่อง “ปีศาจ” ที่เพิ่งตีพิมพ์ครั้งล่าสุดหน่อย
เป็นภาพวาดคนคลุมผ้าคล้ายผีรวมตัวกันเป็นรูปทรงอนุสาวรีย์ประชาธิปไตย ที่เราตั้งชื่อว่า “Happy Halloween!” เบื้องหลังความคิดเชื่องโยงมาจากหนังสือเรื่อง “ปีศาจ” ของเสนีย์ เสาวพงษ์ ที่เราออกแบบปกหนังสือให้ เป็นการบอกเล่าเรื่องราวของคนรุ่นใหม่ที่มีแนวคิดเสรีนิยม แต่ถูกผู้ใหญ่อนุรักษ์นิยมมองว่าเป็นปีศาจ ซึ่งคนดูงานของเราก็จะตีความต่อยอดออกไปต่างๆ กัน ความน่าสนใจและความพิเศษของศิลปะจึงอยู่ตรงคนดูมีเสรีภาพในความคิด ศิลปินทำงานเสร็จก็จบ ที่เหลือเป็นการตีความของคนดู
เป็นการทำงานศิลปะที่เกิดจากความอัดอั้นหรือเปล่า
จริงๆ เราไม่ได้คิดว่าสิ่งที่ทำเป็นการ Call Out อะไร เพราะเราทำงานในฐานะศิลปิน และ นักออกแบบ แรงบันดาลใจของเรามาจากสิ่งรอบตัว และสิ่งที่เกิดขึ้นในสังคม แน่นอนว่าความอยุติธรรมที่เกิดขึ้นตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน และจะดำเนินไปยังอนาคตเป็นสิ่งที่กระเทือนใจเราแทนที่จะเก็บไว้เป็นความเจ็บแค้นอัดอั้น เราเลือกที่จะถ่ายทอดออกมาเป็นงาน
คิดว่าศิลปินต้องการแสดงความคิดเห็นทางการเมืองทุกคนหรือเปล่า
เราว่าศิลปินต้องนำเสนอความคิดเห็นในประเด็นที่ตนเองสนใจ ในภาษาและวิธีการที่ แตกต่างกัน แต่ศิลปะแต่ละคนก็มีความสนใจที่ต่างกันไป และมีความสบายใจหรือไม่สบายใจที่จะพูดต่างกัน ดังนั้นถ้าศิลปินอีกคนสนใจเรื่องอื่น และเขาก็เล่าเรื่องอื่นออกมา ส่วนตัวแล้วก็ทำได้ ไม่คิดว่าศิลปินทุกคนต้องออกมาพูดเรื่องการเมือง ขึ้นอยู่กับว่าคุณสนใจ คุณรู้สึก และอยากจะถ่ายทอดออกมาหรือไม่มากกว่า เรามองว่าเราเป็นศิลปินที่ไม่ได้มีส่วนช่วยสังคมโดยตรง เราไม่ได้คิดว่าสิ่งที่เราทำอยู่ช่วยใครได้ขนาดนั้น แต่อาจจะช่วยในแง่ของการเป็นแรงบันดาลใจให้คนลุกขึ้นมาทำในสิ่งที่ตัวเองเชื่อ ถ้าคนลุกขึ้นมาทำอะไรบางอย่างกันเยอะๆ มันก็เกิดแรงกระเพื่อม อีกอย่างคืออาจจะทำให้คนมีเสรีภาพได้มากขึ้นนิดหน่อย เสรีภาพในความคิดของเราไม่มีใครบังคับ และพรากมันไปได้ เวลาคนดูงานเราแล้วเกิดความต่อยอดนู่นนี่เราก็ว่าเป็นสิ่งที่ดี
การแสดงความเห็นทางการเมือง ทำให้ต้องเสียโอกาสในด้านการทำงานไปบ้างหรือไม่
เสียมากอย่างรู้สึกได้ (หัวเราะ) ในการทำงานเชิง Commercial Art แต่ในทางกลับกัน เราได้ Explore ลงไปในมิติที่เราอยากจะไปถึงมากขึ้น เราอยากทำงานให้ลึกกว่าเดิม และมีความร่วมสมัยมากขึ้น ก็เป็นสิ่งที่ต้องแลก กับงานเชิง Commercial ที่ลดลง ซึ่งเราก็ยอมรับได้นะ
คิดอย่างไรกับคำพูดที่ว่าศิลปินควรอยู่แต่ในพื้นที่ของตัวเอง
ถูกต้องที่ใครๆ ก็ควรอยู่ในที่ของตัวเอง และทุกคนก็อยากอยู่แต่ในที่ของตัวเองแหละ เพราะสบาย และปลอดภัยสุด แต่มันได้ไหมล่ะ คิดสิ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม เรามีสังคมและมีโลกที่เราต้องเข้าร่วม ฉะนั้นเราจะไม่อยากให้พื้นที่ส่วนกลางมันดีขึ้นบ้างเหรอ อยากฝากไว้ให้คิด
คิดว่าศิลปินบ้านเรา มีเสรีภาพในการแสดงออกมากน้อยแค่ไหน
คิดว่าก็มากอยู่นะ ถ้าขมวดปมดีๆ เพราะบางทีรัฐ และผู้มีอำนาจอาจจะไม่ฉลาดพอที่จะเข้าใจหลายๆ สิ่ง และมันก็คือ Magic ของศิลปะด้วย ที่มันมีอิสระเสรี มันดิ้นได้ ไม่ตายตัว ไม่มีความหมายในตัวมันเอง คนดูต่างหากที่สร้างความหมายของมันขึ้นมา”
ถ้าการเมืองดีขึ้น วงการศิลปะที่เราทำงานอยู่จะดีขึ้นอย่างไรบ้าง
ได้เงินเยอะขึ้น อยู่ดีกินดี (หัวเราะ) นั่นก็ทำให้เรามีความสุข อยากทำสิ่งดีๆ ให้กับตัวเอง และคนอื่นให้มากกว่านี้ มีหลักประกันทางสังคม ไม่ต้องมาบ่นเรื่องประสาทแดกในชีวิตประจำวันต่างๆ เช่น รถติด น้ำท่วม โรงพยาบาลรัฐสุดห่วย หน่วยงานราชการทำงานช้า รถไฟฟ้าเสีย อีกอย่างคนจะเห็นคุณค่าของศิลปะ และงานสร้างสรรค์มากขึ้นมั้ง หวังว่านะครับ
อยากฝากอะไรถึงท่านผู้นำ
คนฝากเป็นล้านแล้ว ขอไม่ฝากเพิ่ม ไปตรองดูเอาเถิด
A Collage of Democracy : นักรบ มูลมานัส
/
ช่วงเวลาแค่ 5 นาทีก็เพียงพอแล้ว ที่เราจะได้ดำดิ่งเข้าสู่ห้วงความทรงจำและอารมณ์อันซับซ้อนไร้จุดสิ้นสุด ที่เกิดขึ้นจากการร้อยเรียงเรื่องราว ประสบการณ์ทางดนตรี บนเส้นทางชีวิตและมิตรภาพของพวกเขา “VAXMENN” (ที่มาจากการผวนคำว่า MAXVENN) ซึ่งเป็นการรวมตัวเพื่อทำงานดนตรีด้วยกันครั้งแรกของกลุ่มเพื่อนที่พบเจอและร่วมวงเฮฮาปาร์ตี้กันมานานหลายปี อย่าง แม็กซ์ - ณัฐวุฒิ เจนมานะ กับ VENN วงดนตรีสายอัลเทอร์เนทีฟโฟล์กที่ประกอบด้วย ว่าน - ปรีติ์ อัศวรักษ์, แอป - จิรกิตติ์ ท้าวติ, ปน - นริศ สโรบล และ ต๊อบ - ธัชพล ชีวะปริยางบูรณ์
/
ถ้าเรามองว่างานศิลปะชั้นครูในยุคโบราณ เป็นเหมือนการเดินทางย้อนเวลาเพื่อหวนกลับไปสำรวจความรู้สึกนึกคิด วิถีชีวิตความเป็นอยู่ ความเจริญรุ่งเรือง และพรสวรรค์อันเปี่ยมล้นของมนุษย์ในอดีตฉันใด งานศิลปะร่วมสมัยก็ไม่ต่างอะไรกับการทำนายความเป็นไปได้ในโลกอนาคตฉันนั้น หากแต่มีศิลปินผู้หนึ่ง ที่ผลงานของเขานั้นเป็นเหมือนการเดินทางย้อนเวลากลับไปในอดีต และสำรวจถึงความเป็นไปได้ของโลกอนาคตไปพร้อมๆ กัน ศิลปินผู้นั้นมีชื่อว่า แดเนียล อาร์แชม (Daniel Arsham)
/
ในยุคที่การผสมผสานบทบาทต่าง ๆ ได้กลายเป็นแนวทางใหม่ในการทำงานและการใช้ชีวิต “ปูม ปิยสุ โกมารทัต” เป็นตัวอย่างชัดเจนที่สามารถทำให้การดำเนินชีวิตในแบบไฮบริดประสบความสำเร็จได้อย่างเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด ไม่ว่าจะเป็นมุมของนักดนตรีที่สร้างสรรค์เสียงเพลง เจ้าของค่ายเพลงที่สนับสนุนศิลปินรุ่นใหม่ที่มีความสามารถ ผู้จัดคอนเสิร์ตและเทศกาลดนตรีที่นำศิลปินระดับโลกมาสร้างประสบการณ์อันน่าจดจำให้แก่ผู้ชม และนักธุรกิจที่มองเห็นโอกาสและสร้างธุรกิจของตนเองให้เติบโต วันนี้ #IAMEVERYTHING จะพาไปสำรวจเส้นทางจังหวะก้าวเดินของปูม ปิยสุ โกมารทัต และวิธีการที่เขาสามารถผสมผสานบทบาทที่หลากหลายเหล่านี้ให้กลายเป็น “ความสนุกที่สร้างความสำเร็จ”
/
“ณัฐพงศ์ ศรีม่วง” หรือ “นัท Liberate P” แร็ปเปอร์ที่ใช้ไรม์และบีทของดนตรีเชื่อมโยงกับอุดมการณ์ ออกมาเป็นเสียงเพลงที่สื่อสารด้วยเรื่องราว ชีวิต สังคม และการเมือง ซึ่งบ่งบอกถึงความแน่วแน่ในความเชื่อที่ต้องการจะเปลี่ยนแปลงและวิพากษ์วิจารณ์ “ระบบอำนาจนิยม”
/
เพียงแค่ผลักประตูเข้าไปในคลับดีเจแห่งหนึ่ง แสง Laser จาก Beam light ก็พุ่งเข้าใส่พร้อมกับเสียงเบสของบีต Tech House เข้ามาเร้าอารมณ์ความรู้สึกจนอยากจะขยับไปตามเสียงที่ได้ยิน ซึ่งท่ามกลางการเกิดขึ้นของดีเจหน้าใหม่ที่ไม่ซ้ำกันในช่วงนี้ เราก็พบว่าเสียงดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ในแนว House และ Techno ของดีเจคนหนึ่งสามารถปลดปล่อยผู้คนให้เข้าสู่จังหวะการเคลื่อนไหวที่สนุกสนานและมีพลังงานได้อย่างมีเอกลักษณ์เฉพาะตัว เขาคือ “DJ IYY” ไอคอนแห่งวงการดนตรีอิเล็กทรอนิกส์ “Tech House” ในปัจจุบัน
/
ในช่วงเวลาบ่ายที่สายลมอ่อน ๆ แดดบาง ๆ ผสานกับเสียงการกระทบกันของคลื่นน้ำแถวริมทะเลบางแสน รถ Honda Ct125 คันหนึ่งได้เข้ามาจอดเทียบ เราได้เห็นชายใส่แว่นสีชาก้าวลงจากรถและถอดหมวกกันน็อคออก พร้อมกับส่งเสียงทักทายว่า “สวัสดีครับ ผม YoSecrete”
We use cookies, localStorage and other technologies (collectively, "cookies") to recognise your browser or device, learn more about your interests, and provide you with essential features and services and for additional purposes. ( see details )